Anderstaligen goed opleiden om in een omgeving met gevaarlijke stoffen te werken, kost geld en veel tijd. Tegelijkertijd zien bedrijven dat deze werknemers na een paar maanden soms weer vertrekken. De bereidheid om in deze groep te investeren is er bij een deel van de bedrijven wel. Maar andere ondernemers steken er beduidend minder tijd en geld in, met alle risico’s van dien.
Bedrijven met gevaarlijke stoffen willen graag anderstaligen zo goed mogelijk op weg helpen op de werkvloer, maar worstelen vaak met de communicatie. Ook zien ze vaak op tegen de hoge kosten van goede scholing voor deze groep medewerkers, mede omdat het verloop onder hen erg hoog is. Communiceren blijkt gewoon lastig. Een op de vijf bedrijven communiceert met handen en voeten. Het is belangrijk dat medewerkers getoetst worden om te controleren of ze de veiligheidsinstructies daadwerkelijk hebben begrepen.
Naast communicatieproblemen is het vaak ook onduidelijk wie er verantwoordelijk is voor een training. Soms denken werkgevers dat het uitzendbureau daar verantwoordelijk voor is en andersom. Kortom, dat geeft ruis en daarmee gevaar.
Het blijkt dat het uitzendbureau verantwoordelijk is voor persoonlijke beschermingsmiddelen. Het bedrijf waarvoor de uitzendkracht aan de slag gaat, is verantwoordelijk voor de juiste veiligheidsinstructies. Immers, het bedrijf weet exact waar de risico’s liggen op het gebied van veilig werken met bijvoorbeeld gevaarlijke stoffen.”
Bron: evofenedex.