Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

Mensen langer gezond in dienst met een arbocatalogus

Al sinds 1994 zijn werkgevers verplicht bedrijfsrisico’s voor medewerkers te inventariseren en vast te leggen hoe ze met deze risico’s omgaan. Dit doen ze in de risico-inventarisatie en -evaluatie (RI&E). Tussen een RI&E en een arbocatalogus zit een overlap, maar er zijn ook duidelijke verschillen. Een RI&E moet gaan over álle risico’s binnen een bedrijf, in een arbocatalogus beperkt de branche zich tot de belangrijkste of meest voorkomende. Die belangrijkste risico’s worden in een arbocatalogus bovendien uitgebreider omschreven.

Als een sector een arbocatalogus wil opstellen, gaan werkgevers en werknemers samen om tafel om de belangrijkste risico’s in hun branche vast te stellen. De informatie voor die belangrijkste risico’s komt vaak van een aantal grote bedrijven in de branche. In een werkgroep, waar doorgaans werknemers en werkgevers in zitten – vertegenwoordigers van de cao-partijen – wordt vervolgens besproken hoe we met die risico’s willen omgaan. Vaak kun je daarvoor een doelvoorschrift of norm uit de wet halen, bijvoorbeeld het maximale geluidsniveau. In de arbocatalogus beschrijft de sector hoe je dit kunt aanpakken met technieken en werkwijzen, door goede praktijken of normen te volgen en praktische handleidingen toe te passen.

Als de cao-partijen uit de branche het eens zijn met de concept-arbocatalogus, gaat deze naar de Nederlandse Arbeidsinspectie, onderdeel van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Het komt regelmatig voor dat de Arbeidsinspectie de arbocatalogus in eerste instantie afkeurt, bijvoorbeeld omdat de werkzaamheden of oplossingen niet goed zijn beschreven of omdat er naar een verkeerd wetsartikel wordt verwezen. De werkzaamheden zo concreet mogelijk beschrijven, is in bijna iedere branche een lastig punt.

Na een negatieve toets gaat de branche geregeld in gesprek met de Arbeidsinspectie over verbeteringen, waarna de arbocatalogus in tweede instantie vaak wel goedkeuring krijgt. Is een arbocatalogus definitief, dan wordt deze meestal gepubliceerd op de website van de brancheorganisatie en gepromoot bij de bedrijven in de branche.

Een arbocatalogus is een goed middel om bij werkgevers (opnieuw) aandacht te vragen voor veiligheid op de werkvloer. De discussie over het nut van een arbocatalogus is lastig, omdat de kosten voor de baten uitgaan. Maar veiligheid op de werkvloer is een kwestie van steeds weer voorlichten, voorlichten en voorlichten om de aandacht vast te houden. Meer bewustzijn rondom arbeidsomstandigheden leidt er uiteindelijk toe dat mensen langer gezond in dienst blijven.

 

Bron: SER-platform.