In een tijd waarin duurzaamheid steeds meer centraal staat, worden handels- en productiebedrijven aangespoord verantwoordelijkheid te nemen voor hun impact op het milieu, de mens en de samenleving. Een belangrijke stap in deze richting is de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) van de Europese Unie, die grote bedrijven verplicht hun activiteiten en hun effecten op mens en milieu, in kaart te brengen en passende maatregelen te nemen om deze effecten te verminderen.
Hoewel de richtlijn initieel gericht lijkt te zijn op grote bedrijven, heeft deze ook indirecte gevolgen voor het hele bedrijfsleven, dus ook voor kleinere toeleveranciers. Zij kunnen extra rapportageverplichtingen verwachten vanuit zowel de overheid, als klanten. Het uiteindelijke doel is dat er meer transparantie en verantwoordelijkheid in de keten ontstaat.
Eén van de directe gevolgen van CSRD voor handels- en productiebedrijven, is de noodzaak om nauwkeuriger inzicht te krijgen in het brandstofverbruik en de daarmee samenhangende CO2-uitstoot van hun transportactiviteiten die samenhangen met het vervoer.
Maar daar blijft het niet bij. Niet alleen wordt er gekeken naar de CO2-uitstoot, maar ook naar aspecten, zoals biodiversiteit en mensenrechten. Dit betekent dat bedrijven gedetailleerder moeten rapporteren over hun activiteiten en over de impact daarvan. Het uiteindelijke doel is dat er op deze manier, meer transparantie en verantwoordelijkheid in de keten ontstaat.
Naast CSRD zijn er ook nog andere wetten en richtlijnen die de duurzaamheid binnen handels- en productiebedrijven beïnvloeden. Een voorbeeld hiervan is de Carbon Border Adjustment Mechanism (CBAM), de belastingheffing op de koolstofuitstoot van geïmporteerde goederen. Daarnaast richt de EU zich, via nieuwe regelgeving, op het tegengaan van ontbossing en bosdegradatie. Bedrijven moeten bewijzen dat hun producten ‘ontbossingsvrij’ zijn. Het is essentieel dat handels- en productiebedrijven zich aanpassen aan veranderende regelgeving en duurzaamheidsnormen.
Bron: evofenedex.